Hani bazı filmler olur olmadık sürekli karşınıza çıkar da izlemek içinizden gelmez ya Kağıttan Kentler onlardan biri. Son birkaç haftadır ne zaman film izlemek için internet sitelerinde gezinsem bir şekilde afişi kendini gösterip durdu sonunda pes edip izledim ve şimdi sıra geldi filmin bencesine.
Genel olarak geçlik filmlerini izlemeyi tercih etmiyorum zira otuzlarındaki oyuncuları makyaj ve kıyafet zoruyla liseli göstermeye çalışma çabası itici olmaktan öteye geçemiyor. Kağıttan Kentler bu açıdan diğerlerinden ayrılıyor çünkü oyuncuları gerçek hayatta liseli değillerse de film boyunca aksi aklınızdan geçmiyor.
Margo isimli sorunlu esas kız rolündeki Cara Delevingne, etrafındaki herkesi etkisi altına alan, macera peşinde koşan biri olarak karşımıza çıkıyor. Büyüyünce ne olacaksın sorusuna “baba!” şeklinde cevap vermesi muhtemel, sessiz sakin Quintin adlı esas çocuk tabi ki de Margo’ya aşık.
Lise dönemi gel git hallerini konu alan film izlerken keyifli olsa da izleyiciye kulağa hoş gelen birkaç şarkıdan fazlasını sağlamıyor. Vakit geçirmek için güzel fakat “film önerir misin?” sorusuna cevap olmak için yetersiz. Üzgünüm Kağıttan Kentler bunca zaman es geçmişsem boşa değil.
