Son bitaksi yolculuğumdan film çekilse trajikomik kategorisine adını altın harflerle yazdırırdı.Saat sabah sekiz. İlk toplu yazılıma yarım saat kalmış. Saat altıdan beri bilgisayarın başında sınav kağıtlarını düzeltiyorum. Öğrencilerimin talebi üzerine soruları arapça ve türkçe yazmam gerektiği için uzun uzun word dosyalarıyla boğuşuyorum. Aceleyle kapıya koşarken bitakside ücret hesaplaması yapıp 16 lira gibi bir fiyat görünce tereddütsüz taksi çağırıyorum ve olanlar oluyor. Binadan çıktığımda sistemde görünen şoför numarasını tuşlayıp çok acelem olduğunu gideceğim yeri bilip bilmediğini soruyorum. Şoför “hallederiz” tarzında rahat cevap verince iki dakika kadar bekledikten sonra taksiye biniyorum.
Tahmin edileceği üzere şoför halledemiyor! Yandex navigasyonu açıp uzun uzun dolandıran bilmediğim bir yoldan gidiyor. Yola çıktıktan on beş dakika sonra minibüsle beş dakikada gittiğim alış veriş merkezini görmemle sınava yetişmemin imkansız olduğunu kabul ediyorum. Arabaya bindiğim anda yazılım olduğunu ve okula erken gitmem gerektiğini söylememe rağmen bilmediği güzergaha inatla giren şoförün aslında üsküdar taksicisi olduğu yirminci dakikada ortaya çıkıyor.
Sinirden çatlama noktasına geldiğim yirmi altıncı dakikada nihayet taksi okulun kapısında duruyor ve 35 lira ödeyip iniyorum. Okula vardığımda ilk ders başlayalı üç dakika olmuş, çocuklar yazılı için sabırsızlanırken 200 kağıdı basmak için iki fotokopi makinasını aynı anda kullanıyorum ve sınav on dakika geç başlıyor. Fotokopi makinaları ve sınıflar arasında koştururken yüzüm kırmızının öyle bir haline varıyor ki dersi boş olan bütün öğretmenler halime acıyıp kağıtları dağıtmama yardım ediyor. Sınav telaşı bitip telefondan internete girdiğimde bitaksi ekranı açılıyor. Canım uygulama yolculuğu puanlamamı istiyor ben de 15 liralık mesafeye 35 lira ödeyip üstüne yazılıya geciktiğimi yorum olarak bırakıyorum.
Birkaç dakika sonra müşteri hizmetleri arayıp kusura bakmamamı, hesabıma 20 lira hediye çeki tanımladıklarını söyleyip kapatıyor. Sabah sabah yaşattıklarından sonra tekrar kullanmayı haliyle düşünmüyorum, patlama noktasına gelip de anlattığım bu son yolculuk olsa da hemen hemen her defasında bitaksiden gönderilen şoförün yolu uzattığı bir gerçek.
